Soms, als ik rijd, dan zie ik gestroomlijnde KTMs voorbij komen. Of ronkende Tigers. En kijk ik met een half oog naar mijn eigen dashboard wat een beetje trillerig voor mij hangt. Het stukje tape wat de kap aan de tank houdt wappert in de wind. Het scheurtje in het zadel wat een nat kruis geeft, het loszittende klepje bij de voetrem, en nog veel meer. En dan zie ik dat het een oude dame is geworden. Ze lekt, ze schudt, ze trilt. Ze doet zo haar best en als er niemand in de buurt is dan.. dan rijden we samen heerlijk langs de Lek, en is niemand sneller, of comfortabeler. Ja, ze is oud, ze heeft veel aandacht nodig en ik weet dat het afscheid misschien sneller komt dan dat ik wil.
Maar de laatste twee jaar waren heel fijn samen, en soms wil ik harder en sneller en meer. Maar dan zie je dat ze er toch al heel wat kilometers op heeft zitten. En dan vergeef ik het. Dan rijden we wat rustiger. dat minuutje eerder is helemaal niet nodig. En dat zadel is niet ideaal, maar thuis kan ik weer op de bank liggen, dus voor nu is het goed. We hebben nu samen ongeveer 22000km, waarvan ze eigenlijk allemaal leuk waren.
Mijn babe wordt ouder, maar tis wel MIJN babe... Vanmorgen met exact 97000 op de teller stapte ik op, en zonder tegenslag gaf ze een mooie grom om weer samen op pad te gaan.