De rammelende Alp
Stel je bent 's avonds laat onderweg met je Alp.
Je moet tanken en bij het pompstation klinkt je motor ineens als een auto met een lek spruitstuk.
De eerste gedachte is, lekke uitlaat, dus rustig aan doorrijden naar huis. Tijdens het rijden eigenlijk niets aan de hand, pakt mooi op en geen merkbaar vermogens verlies, maar toch maar rustig aan doen.
Thuis aangekomen nog even kritisch luisteren zonder doppen en helm; echt lekker klinken doet je trouwe Transalp niet meer!
Na een toch wel onrustige nacht ga je aan het slopen, val beugels weg en al dat plastic moet eraf, anders kun je niet goed luisteren en voelen wat er aan de hand is.
Het lijkt meer te zijn dan een lekke uitlaat, gerammel bij de voorste cilinder bij stationair toerental, maar minder als het toerental oploopt??
Volgens een niet nader te noemen mede clublid O.Ldtimer leek het wel een rammelende spaarpot en moest ik er maar een €-tje in gooien.
Nee daar heb je wat aan!
Wim Boks uit Duiven (ook een goede bandenboer!) tipte mij om vooral niet te gaan rijden, was ik ook niet van plan, en om even langs Roadrunner Motoren langs te gaan (praktisch bij mij om de hoek dus dat durfde ik nog wel aan) om hun te laten luisteren.
Eerste diagnose: iets met de nokkenas-ketting of -spanner.
Kosten? In ieder geval zoveel dat een ander blok een goed alternatief zou kunnen zijn voor reparatie!
Ook maar eens bellen met Dr. Ad uit Sprundel.
Afspraak gemaakt om woensdag langs te komen met de motor, dan eerst maar eens een diagnose stellen en dan verder kijken naar vervolg stappen.
wei denke da we een probleem hebbe gehoard
nie mir starte en mee rust laote to da we de brommer hebbe gezien
klinket wel heftig veur alleen de distributie ketting spanner ik zaot meer te denke aon un los liggende tuimelaar boutje wadeur de klepspelling gans verkeerd kan zijn
(Dit is een rechtstreeks citaat uit de mail van Dr. Ad, nadat hij via een MP3 mijn rammelende Alp had gehoord.
Maar om nou te zeggen dat je kunt horen dat uit Brabant komt!!???)
Met een geleende aanhanger op weg naar Sprundel.
Rond half 11 begonnen met alle mogelijkheden bij langs gaan en twee uur later lag het klepdeksel eraf, en keken we naar een kapotte spanner.
Op zolder nog een prima exemplaar gevonden en de boel maar weer in elkaar prutsen.
Dankzij een weerbarstige nokkenas-ketting toch nog meer moeten slopen om de boel weer "op tijd" te krijgen, maar wederom door logisch combineren en uitsluiten (en het werkplaatshandboek) toch nog snel de kop weer dicht gekregen.
Spannend moment: de startknop indrukken: in 1 keer lopen zonder gerammel en gedoe!
Het is bijna niet te beschrijven hoe groot de opluchting is en de blijdschap dat het allemaal weer werkt!
Dr. Ad glunderde van oor tot oor; dat hadden we toch maar mooi weer gered!
Nu eerst alles verder afbouwen, koelvloeistof erin en maar weer op de aanhanger takelen.
Toch ook nog maar even een frietje eten, een grote friet uit Sprundel is echt GROOT!
Afrekenen en weer op weg naar huis.
Maar niet voordat ik naar de Sprundelse kinderboerderij ben gegaan om alle pauwen te ontdoen van hun staartveren.
Ze zitten nu allemaal op een plek in Dr Ad's lichaam waar normaal gesproken de zon niet schijnt!
En ook zitten zal nu wel moeilijk gaan!
Dr. Ad en zuster Jacqueline, ontzettend bedankt voor de geweldige dag die ik weer heb meegemaakt in Sprundel.
En zeker niet alleen maar vanwege de blijdschap dat mijn Alp weer rond tuft zonder gerammel, of het feit dat met zulke rekeningen motorrijden echt betaalbaar blijft.
Nee, het heeft ook alles met jullie te maken!
Bedankt en tot de volgende keer, ook al is er niets stuk.
Sleutelen is leuk, maar in Sprundel is het leuker!
Roland
